CD 1 SL 1318A
tytuł albumu: “Pożegnanie Ojczyzny” Michał Kleofas Ogiński - Polonezy
tytuł na cyfrówkę: „Farewell to the Fatherland” Michał Kleofas Ogiński- Polonaises
tytuł CD 1: 24 Polonaises for piano solo
wykonawca: RAFAŁ LEWANDOWSKI
1. Polonaise № 1 in F major
2. Polonaise № 2 in G major
3. Polonaise № 3 in F minor
4. Polonaise № 4 in B flat major
5. Polonaise № 5 in E flat major
6. Polonaise № 6 in C minor
7. Polonaise № 7 in F major
8. Polonaise № 8 in F minor
9. Polonaise № 9 in B flat major
10. Polonaise № 10 in D minor
11. Polonaise № 11 in G major
12. Polonaise № 12 in G major
13. Polonaise № 13 in A minor
14. Polonaise № 14 in C major
15. Polonaise № 15 in G minor
16. Polonaise № 16 in D minor
17. Polonaise № 17 in F minor
18. Polonaise № 18 in G minor
19. Polonaise № 19 in C major
20. Polonaise № 20 in F major
21. Polonaise № 21 in G major
22. Polonaise № 22 in E flat major
23. Polonaise № 23 in B flat major
24. Polonaise № 24 in E flat major
CD 2 SL 1318 B
tytuł albumu: “Pożegnanie Ojczyzny” Michał Kleofas Ogiński – Polonezy
tytuł na cyfrówkę: „Farewell to the Fatherland” Michał Kleofas Ogiński - Polonaises
tytuł CD 2: 6 Polonaises for violin and piano
wykonawcy: NATALIA WALEWASKA, RAFAŁ LEWANDOWSKI
1. Polonaise № 1 in F major
2. Polonaise № 2 in G major
3. Polonaise № 6 in C minor
4. Polonaise № 10 in D minor
5. Polonaise № 13 in A minor
6. Polonaise № 23 in B flat major
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego, w ramach programu “Muzyczny ślad” realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Na okładce: Michał KleofasA Ogiński [1792-1793] Józef Grassi, technika olejna, w zbiorach Muzeum narodowego w Krakowie
Michał Kleofas Ogiński (1765-1833)
Jeden z wielkich niestety zapomnianych, a pochowany obok Galileusza czy Michała Anioła. Oddziaływał twórczo na Adama Mickiewicza, a niektórzy przekonani są o inspiracji dla Chopina. Nazwisko księcia Michała Kleofasa Ogińskiego powinno znów wrócić na „salony polskiej spuścizny narodowej”. Warto zatem już na wstępie wytoczyć najcięższe działo błędu historii: według badań muzykologicznych, jak i historycznych faktów – które dokumentowane są przez rodzinę Załuskich (z domu: Ogiński) – istnieją przesłanki na poparcie tezy, iż to książę Ogiński jest autorem hymnu narodowego – „Mazurka Dąbrowskiego”. Owy mazurek miał być prezentem dla generała Henryka Dąbrowskiego i melodia, która dziś jest pierwszą kompozycją narodową, wcale nie pochodzi z podań ludowych. Ogiński nie był skrytym artystą, stroniącym od świata, pochłoniętym przez hermetyczny świat nut. Jedno z pewnością zawróciło Ogińskiemu w głowie: gen Niepodległej. Obok twórczości artystycznej, poświęcał się działalności politycznej i służbie dyplomatycznej. Bywał na dworze króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, spotykał się z carycą Katarzyną II, poznał osobiście Napoleona Bonaparte. Swoimi polonezami brylował na salonach rosyjskich, licząc się dzięki temu w polemikach politycznych. Pełnił funkcje: posła, ministra, dyplomaty. Jako pierwszy w historii ambasador – mianowany przez króla – walczył m.in. o to, by nie odebrano Polsce Gdańska, na który różni zaborcy wciąż mieli chrapkę. Odznaczony został Orderem Orła Białego. Gdy doszło do drugiego rozbioru Polski, nie mógł się z tym pogodzić. Gdy doszło do Insurekcji Kościuszkowskiej, przeszedł od razu do czynu. Zorganizował m.in. własny oddział partyzancki, wykorzystując do walki: improwizację, bo przecież lepiej znał nuty, niż sztukę wojskową. Był powiernikiem Tadeusza Kościuszki. Po klęsce powstania, skonfiskowano majątki ziemskie Ogińskiego, a Rosjanie wyznaczali nagrodę za jego głowę. Artyście udało się jednak zbiec za granicę, „przywdziewając” kamuflaż służącego krewnej z rosyjskim paszportem . Pożegnanie Ojczyzny zdarzyło się nie raz autorowi polonezów, z genem narodowym. Trzeci rozbiór Polski wymazał definitywnie naszą Ojczyznę z mapy Europy – na 123 lata. Ogiński podzielił los emigranta, rewolucjonisty i wroga politycznego, wygnańca i tułacza. Powrócił do kraju, gdy rządy objął car Aleksander I – Ogiński otrzymał posadę i nie raz „obietnice” o zwrócenie Polsce niepodległości... Na tym etapie życia poświęcił się jednak muzyce: z fortepianu i skrzypiec płynęły słynne romanse i polonezy. Znawcy uważają, że rezonans polonezów Ogińskiego słychać w twórczości Chopina. Nazwisko Michała Kleofasa Ogińskiego było często nietaktownie pomijane w historii polskiej muzyki, a był to książę czynu, który całe życie myślał i grał kategoriami polskiej sprawy. W Jego duszy pobrzmiewał zawsze hymn przyszłości Polski - mazurek Niepodległej.
Natalia Walewska
Koncertmistrzyni Orkiestry Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, koncertująca skrzypaczka, doskonale wykształcona między innymi przez legendarnego wirtuoza skrzypiec Leonida Kogana. W swoim dorobku ma laury na prestiżowych międzynarodowych konkursach, między innymi: Międzynarodowym Konkursie im. K. Szymanowskiego. Uczestniczyła w licznych festiwalach, gdzie występowała pod batutą wielkich dyrygentów jak: G. Solti, Ch. Eschenbach, M. Roztropowicz. Od 1999 roku piastuje prestiżowe stanowisko koncertmistrza Polskiej Filharmonii Bałtyckiej im. Fryderyka Chopina w Gdańsku. Regularnie jest zapraszana w charakterze solistki do współpracy z orkiestrami symfonicznymi w kraju i zagranicą. Jej umiejętności zostały docenione przez uznanych dyrygentów jak Jerzy Maksymiuk, Ernst van Tiel, Massimiliano Caldi, Maxim Vengerov, Vag Papian, Juozas Domarkas, Sir Neville Marriner, Sławomir Chrzanowski, Petr Chromcak.
W dorobku autorskim Natalii Walewskiej znajdują się nagrania płytowe wysoko oceniane zarówno przez melomanów jak i przez dziennikarzy z branży fonograficznej. Do najcenniejszych należą: „Romanza Classica” na skrzypce i organy z prof. Romanem Peruckim (osiągnęła status Złotej płyty), „Clair de Lune” nagraną wspólnie z pianistą prof. Bogdanem Kułakowskim, „Violin & Piano” z pianistą Rafałem Lewandowskim, „Cztery pory roku” Antonio Vivaldiego z Zespołem Muzyki Dawnej „Cappella Gedanensis” pod dyrekcją Tadeusza Wojciechowskiego (Platynowa Płyta), „War Requiem” z dyrygentem Sir Nevillem Marrinerem. Płyta z nagraniem koncertu „Harmonia” Zbigniewa Kruczka (Belgia) na skrzypce, trąbkę i orkiestrę symfoniczną (Polska Filharmonia Bałtycka) pod dyrekcją włoskiego dyrygenta Massimiliano Caldiego to dzieło specjalnie skomponowane z dedykacją dla artystki.
Natalia Walewska wykonuje autorskie programy i oprócz znanego cyklu koncertów A. Vivaldiego „Cztery pory roku” grywa również koncerty z muzyką popularną m.in. tanga i walce, wirtuozowskie klasyczne miniatury na skrzypce i fortepian oraz programy edukacyjne dedykowane najmłodszym słuchaczom. Artystka uczestniczy w charakterze koncertmistrza i solistki w licznych nagraniach płytowych, radiowych i telewizyjnych. W 2010 roku rozpoczęła współpracę z Królewską Orkiestrą Salonową, gdzie występuje solo i dyryguje od pulpitu. Te widowiska to atrakcyjny show w stylu wiedeńskich gal operowych, z udziałem śpiewaków oraz baletu. Za swoje osiągnięcia artystyczne w dziedzinie kultury została nominowana do nagrody „Splendor Gedanensis - 2010”. Jest również wielokrotną stypendystką Marszałka Województwa Pomorskiego.
W 2014 roku została zaproszona do współpracy przy filmie „Kobiety bez wstydu” w reżyserii Witolda Orzechowskiego i nagrała „Pocztówkę z Paryża”, ścieżkę dźwiękową skomponowaną przez Piotra Salabera. W 2015 roku powstała płyta z muzyką filmową „Amber tango”, zawierająca najpiękniejsze, najbardziej znane melodie filmowe. Płyta ta powstała przy współpracy z dyrygentem Szymonem Morusem, Pawłem A. Nowakiem i Orkiestrą Kameralną Progress. W 2016 r. została Wiceprezesem gdańskiego stowarzyszenia Amberton, z którym realizuje autorskie programy artystyczne i edukacyjne dla najmłodszych melomanów. Jest twórcą i dyrektorem artystycznym Festiwalu Baltic Souvenir, który odbywa się w sezonie wakacyjnym w Gdańsku, Gdyni i Sopocie. W 2017 r. artystka została zaproszona do wykonania solowej partii skrzypiec w koncercie plenerowym i nagraniu DVD oratorium Non Omnis Moriar Piotra Salabera. Koncert zgromadził kilkutysięczną publiczność w Bydgoszczy na Wyspie Młyńskiej. W czerwcu 2018 r. z okazji 100 lecia KUL (Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego) Natalia Walewska wykonała uroczysty koncert z towarzyszeniem orkiestry.
Od 2018 roku regularnie koncertuje z wybitną polską mezzosopranistką Alicją Węgorzewską. Na zaproszenie Alicji Węgorzewskiej wystąpiła w VI edycji Bitwy Tenorów na róże, transmitowanej przez liczne kanały telewizyjne. Natalia Walewska chętnie angażuje się również w działalność charytatywną (koncert dla SOS Wioski Dziecięce w Warszawie).
Występuje jako solistka w koncertach organizowanych w filharmoniach w Katowicach, Olsztynie, Zabrzu, Kielcach oraz w macierzystej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Z okazji upamiętnienia 100-lecia Niepodległości Polski brała udział w prestiżowych wydarzeniach, wykonując fantazję na skrzypce solo i orkiestrę „Vox Amoris” Peterisa Vasksa oraz polonezy Michała Kleofasa Ogińskiego. Światowe prawykonanie kompozycji Ogińskiego odbyło się w Gdańsku, wspólnie z pianistą Iwo Załuskim z Walii, prapraprawnukiem Michała Kleofasa. Polonezy zostały zarejestrowane w 2019 roku na płycie CD „Perły Kultury Polskiej”, która upamiętnia muzyczne dziedzictwo polskich kompozytorów.
W marcu 2020 roku w Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku odbył się koncert jubileuszowy z okazji 20-lecia pracy artystycznej Natalii Walewskiej, gdzie otrzymała od Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.
W 2021 roku po uzyskaniu stypendium Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, zrealizowała projekt „Ocalić od zapomnienia Perły Polskiej Kultury”. Dzięki temu w kręgi edukacyjne trafiły autorskie nuty polskich kompozytorów opracowane przez artystkę oraz filmy przedstawiające wzorcowe wykonania utworów.
Rafał Lewandowski
ukończył Akademię Muzyczną im. Stanisława Moniuszki w
Gdańsku w klasie fortepianu Andrzeja Artykiewicza. Jako stypendysta tej uczelni brał udział
w kursie mistrzowskim w Weimarze, a następnie kontynuował studia pianistyczne pod
kierunkiem światowej sławy wirtuoza i pedagoga Bernarda Ringeissena w Paryżu.
Jednogłośną decyzją jury otrzymał I nagrodę konkursu muzyki kameralnej Conservatoire
National de Rueil Malmaison we Francji.
Rafał Lewandowski prowadzi ożywioną działalność koncertową – występował w wielu
krajach Europy, m.in. w Austrii, Włoszech, Danii, Francji, Niemczech, Chorwacji oraz
wielokrotnie w USA, gdzie debiutował w 1992 roku w nowojorskim Lincoln Center jako
solista w koncercie Princeton Symphony Orchestra i od tego czasu często powraca (ostatnio w
2009 jako solista w koncercie Connecticut Virtuosi Orchestra).
Brał udział w prestiżowych festiwalach muzycznych np. Rencontres Internacionales Frederic
Chopin a Nohant, Betlehem Pennsylvania Music Festiwal, Letni Festiwal Muzyczny w
Łańcucie, Gdański Festiwal Pianistyczny Fermata.
Z okazji Roku Chopinowskiego (1999) wystąpił m.in. z recitalem solowym w Senacie
Republiki Francuskiej w Palais de Luxembourg w Paryżu. W roku 2010 w ramach
programu Chopin 2010 wykonuje w Polsce i za granicą recitale chopinowskie złożone z
utworów solowych i kameralnych (obok utworów solowych również m.in. Sonata
wiolonczelowa i Trio fortepianowe). Rafał Lewandowski występuje zarówno jako solista jak i
kameralista współpracując z wieloma wybitnymi instrumentalistami, dyrygentami i
wokalistami: z Natalią Walewską, Adamem Klockiem, Wojciechem Rajskim, Janem
Łukaszewskim, Triną Renay, Agnieszką Wolską, Bogną Forkiewicz, Andre Orlovitzem,
Krzysztofem Wroniszewskim, Piotrem Kusiewiczem, Jackiem Szymńskim, Dariuszem
Wójcikiem i wieloma innymi wybitnymi artystami. W swoim repertuarze posiada utwory od
baroku do współczesności. Oprócz znanych dzieł z literatury pianistycznej prezentuje również
utwory rzadko wykonywane np. fortepianowe kompozycje Rossiniego (Peches de Vieillesse)
czy Antona Rubinsteina (Koncert fortepianowy d-moll). Z powodzeniem angażuje się
również w projekty artystyczne przekraczające granice muzyki klasycznej, np. wykonania
kompozycji Astora Piazzoli (4 Pory Roku), Leonarda Bernsteina (Chichester Psalms) a także
aranżacje piosenek i standardów jazzowych. Dokonał licznych nagrań dla wytwórni
płytowych: Soliton, JRD, oraz stacji radiowych i telewizyjnych (TV Mezzo, TVP, France3)
Gatunek:
Muzyka poważna/klasyczna
Data wydania: 2022-11-20
Numer katalogowy: SL 1318
